09|07
Hoe is het zo gekomen dat je trainer bent geworden bij Sliedrecht sport ?
Dat is gebeurd dankzij mijn dochters die een aantal jaren geleden uitgenodigd werden om bij Sliedrecht Sport te spelen; de een in Dames 2 en de ander in Dames 3. Zij hadden toen nog niet de leeftijd waarop ze mochten autorijden dus dat was vier tot vijf keer per week naar Sliedrecht. Dan zit je dus ruim twee uur in een sporthal, vaak samen met lotgenoten overigens, en zie je ook andere teams trainen en spelen. Zo leer je de vereniging beetje bij beetje kennen. Na verloop van tijd werd ik gevraagd of ik interesse had in het trainen en coachen van een jeugdteam. Dat heb ik gedaan, en dat is me goed bevallen. De grootste drijfveer was dat ik zag dat het mijn dochters, spelende in de prestatielijn, aan niets ontbrak, maar dat er tegelijkertijd teams waren in de breedtesport die soms niet eens een vaste trainer of coach hadden. Terwijl de breedtesport eigenlijk de basis van je vereniging is.
Wat is er zo leuk aan het trainerschap?
Trainer en coach zijn geeft veel voldoening. Ik vind het een hele verantwoordelijkheid om een team te begeleiden, want er komt links en rechts toch wat bij kijken. Je wilt ze als team verder brengen maar zeker ook als individu. Over sommige dingen moet je dan goed nadenken van hoe pak ik dat aan.
Verder vind ik het belangrijk dat een trainer óók de coach is, om de simpele reden dat je in de wedstrijden kan zien wat je getraind hebt en waar je meer aandacht aan moet geven bij de volgende trainingen. Ik vind dan ook dat een trainer net zo zeer deel uitmaakt van het team als de meiden die erin zitten. Je wilt samen verder komen in een prettige sfeer en plezier koppelen aan prestaties.
Ik kan een heel goed gevoel overhouden aan een verloren wedstrijd als ik zie dat iedereen er alles aan gedaan heeft en ik dingen terug zie die op de training behandeld zijn.
Wat was jouw hoogtepunt tot nu toe?
Zoals ik al aangaf moet je het met z’n allen doen. Het draait niet om mij. Het gaat om het team. Een kampioenschap kan een hoogtepunt zijn, maar de weg er naar toe is vaak mooier. De beloning zit hem vaak in hele kleine dingen.
Hoeveel tijd ben je er gemiddeld aan kwijt?
Ik geef twee keer per week training, dus twee avonden. En dan verder de wedstrijden. Ik denk er eigenlijk niet over na hoeveel tijd dat kost. Die tijd is geen verloren tijd want je krijgt er wat voor terug! Ik besteed op de dag van de training een kwartiertje aan het vormgeven van de training en wat je allemaal zou willen doen. Daar ligt wel een spanningsveld, want hoe minder je traint des te meer facetten je moet behandelen in een training. Verder zie ik tijdens de wedstrijden waar we aan moeten werken om een stapje vooruit te zetten.
Wat raad jij een beginnende trainer/coach qua do’s en don’t aan?
Ik zou iedereen die maar een fractie ambitie heeft om dit te gaan doen, willen zeggen: DOEN! Het is dankbaar werk, en ja, het kost je tijd maar je bent toch volleyballiefhebber? En op deze manier geef je de breedtesport wat ze verdient: een trainer/coach die begaan is met het spelletje. Ik kan me voorstellen dat er mensen rondlopen met het idee om het eens te proberen, maar een soort koudwatervrees hebben. Ik ben er voorstander van om deze mensen eerst mee te laten lopen met de huidige trainers. Een soort van stage om te kijken wat het allemaal inhoudt en hoe leuk het trainerschap is.
Interesse om trainer en/of coach bij Sliedrecht Sport te worden? Neem contact op met de commissie breedtevolleybal.
