31|03
Foto's: Pim Waslander
Orion had aan een 3-0 of 3-1 overwinning genoeg om de arena om het landskampioenschap met Dynamo te betreden. De laatste drempel… Sliedrecht, de nummer laatst uit de Kampioenspoule. En ook nog eens het team dat door allerlei oorzaken het vanavond zonder Niels Vermeulen, Marius den Hartog en Ivar de Waard moest stellen.
Voer voor een snelle doortocht voor de Achterhoekers, zo leek het aan de start. Wat dat scenario betreft, stelde het begin van de eerste set niet teleur. Orion blockte vrijwel elke aanval van blauw-wit af: 5-10. Allengs (een woord dat je niet zo vaak meer hoort) wist Sliedrecht Sport echter aan te haken en bij 18 werd het zo waar gelijk. De fans van de thuisploeg gingen er achter hun schermpjes eens goed voor zitten en werden niet teleurgesteld: 24-21, en…. helaas. Orion toonde klasse en wist aan te haken tot gelijk. ‘Herintreder’ Michael van Leeuwe stond echter meteen op, produceerde een ace en mocht daarna ook de eer smaken om de laatste serveerder van de eerste set te zijn: 26-24. Wow!
Een hick-up, ‘kan gebeuren’, zal het Doetinchemse kamp gedacht hebben. En terecht, want tel je de individuele kwaliteiten op, dan is Orion de betere. Dat bleek in de tweede set. De thuisploeg nam nog wel een voorsprongetje, maar moest daarna het spel aan Orion laten. Ondanks de toenadering tot twee punten, ramde de Achterhoekers deze set binnen: 25-20.
Het leek een voorbode van waarop we later glimlachend terugkijken als ‘incident’, maar niets bleek minder waar. In set 3 toonde Sliedrecht zijn ware gezicht als reuzendoder. Het al mooie 5-1 werd, mede dankzij een weergaloze servicepartij van Tom Koops: 14-5. Op 20-14 volgden vier kill blocks en een ace van Sliedrecht en daarmee het einde aan het seizoen voor Orion. Spijtig voor hen, maar eerlijk verdiend door Sliedrecht. Wat een spel en… een opluchting in Groningen. Dat het team dat ze met de 3-0 nederlaag in De Basis nog zo veel pijn had gedaan, ze door deze zege naar de finale om het landskampioenschap had gebracht, moet ongetwijfeld tot vreugde én inspiratie hebben geleid. Wat wij kunnen tegen Orion, kunnen jullie tegen Dynamo. Alhoewel wij geen enkele voorkeur hebben voor de eindvictorie voor wie dan ook 😉
Afijn, met de strijd om alleen nog maar de eer, leek de échte strijd wel gestreden. Chapeau voor beide teams dat dat niet het geval was. Even leek het alsof er bij Sliedrecht niets meer lukte, maar al snel was iedereen weer bij de les. Ondanks een 14-14 gelijke stand ging de overwinning naar de bezoekers: 22-25.
In de vijfde set ging het lang gelijk op. Een voetfoet van Orionees Saada zorgde voor een gaatje: 8-6. Dat werd al snel uitgebouwd tot aan 14-9, waarna een ‘publiekswissel’, zonder publiek, de online toeschouwers toch kippenvel bezorgde. Gerard Baan verruilt na negen seizoenen zijn stekje als diagonaal voor Heren 2. Wat een grootheid en wat een fraaie manier om afscheid te nemen. Daar kan de, eveneens afscheid nemende coach van Orion, nog een puntje aan zuigen.
Wat een prachtig einde aan een geweldig seizoen; ondanks al dat gedoe van die pandemie. Als de voortekenen zich niet bedriegen wordt komend seizoen nog veel mooier, omdat ons H1 nóg veel sterker aan de strijd zal kunnen beginnen. Moooooooooi!
