09|05
Jaap Rikkers (l), Cees Kraaijeveld en Jorian Hak (rechts onderin)
Hoe ging het toch in 1955/56? Even letterlijk terug naar ‘de basis’
Het is in alle opzichten een bijzonder seizoen voor Sliedrecht Sport en haar leden. Eén van die redenen is dat de viering van dit jubileumjaar – we bestaan dit jaar 65 jaar – vanwege de pandemie helaas niet door heeft kunnen gaan. Als pleister op de wond, spreken we echter met twee van de oprichters van Sliedrecht Sport. Dat hadden we graag onder het genot van een kopje koffie in ons prachtige sportcafé gedaan, maar vanwege de omstandigheden werd dit Teams.
Ouwe jongens krentenbrood
Het Teams-gesprek met oprichters Cees Kraaijeveld en Jaap Rikkers is ook een weerzien van oude bekenden na vele jaren. Cees woont ondertussen in Luzern te Zwitserland (maar is al geruime tijd tijdelijk terug in Nederland) en Jaap is na aan carrière in de zeevaart al geruime tijd terug op zijn oude stekkie in Sliedrecht. “Wij kennen elkaar van de MULO (Meer Uitgebreid Lager Onderwijs), waarna Jaap naar de Zeevaartschool is gegaan om te gaan studeren. Toentertijd waren wij een nogal opstandig en eigenwijs groepje jongeren bij elkaar. Zo waren we het niet eens met hoe onze gymleraar ons volleyballes gaf. Toen zijn we zelf maar een clubje begonnen. Zo zijn we op 19 februari 1955 begonnen in een kleine zaal met een miniem budget zaalhuur en de aanschaf van netten en ballen, die via connecties van Jaap goedkoop op de kop konden tikken. We zijn met een driekoppig bestuur begonnen maar binnen dit jaar is Jan Bisschop naar de atletiekafdeling van de Sliedrechtse voetbalvereniging gegaan en ging Jaap naar de Zeevaartschool. In 1956 splitste de atletiekvereniging af van de voetbal en dit was voor ons met Full Speed een mooi moment om te fuseren met de atletiekafdeling. Zo is Sliedrecht Sport 56 ontstaan.”
Sliedrecht Sport 56 was toen een vereniging waar atletiek werd bedreven, badminton en tafeltennis werd gedaan en uiteraard werd gevolleybald.
Bestuursfoto uit de ‘early days’ met (vlnr): Jan Visser, Jan Foppen, Ina Kraaijeveld-Dekker, Gerard van de Graaf, Aart Bisschop, Cees Kraaijeveld en Jan Bisschop
Het kon niet op in Café Slob
De anekdotes van die tijd zijn legio. “Jaap trainde buiten een team op de plek waar nu Seats en Sofa’s zit. Ook toen waren we al succesvol met het dames- en herenteam. In 1955 werden we kampioen in de overgangsklasse of de hoofdklasse en vierden dit met een goed glas bier in Café Slob. Ik durf ook wel te zeggen dat wij aan de basis hebben gestaan van de volleybaltoernooien in de regio. Wij zijn begonnen met het organiseren van paastoernooien en nodigden dan teams per brief uit. Op een dag kregen wij een uitnodigingsbrief terug voor een toernooi op de TU Delft. Op de universiteit speelden we in een grote zaal met een veld of zes naast elkaar.”
Heren 1 anno 1957 met staand (vlnr): Jan Bisschop, Jaap Rikkers, Cees Kraaijeveld, Siem van Zanten en zittend (vlnr): Kees Koppelaar, Rinus Stout en Geert Sonneveldt.
Fanatiekeling
Cees is een fanatiekeling en hij vertelt mij dat hij door de volleybal twee keer is blijven zitten. Cees trainde in die tijd ’s ochtends de badminton en daarna dames- en herenteams volleybal. Hij deed dit tot half elf op de zaterdagavond. Toentertijd had hij nog niet heel veel verstand van volleybal en haalde zijn inspiratie voor trainingen uit het boek van Kees van Zweden. Fanatiek is hij overigens nog steeds: “Op 81-jarige leeftijd ben ik in het ziekenhuis naar een bal gedoken tijdens volleybal en heb daarbij mijn heup gebroken.”
Sliedrecht Sport, toen en nu
“Het is ongelofelijk om te zien dat wat er nu staat, is voortgekomen uit het kleine clubje dat wij ooit zijn gestart. Wat niet veranderd is, is om samen met vele vrijwilligers te streven naar het bereiken van doelen. Samen de handjes laten wapperen! Hoe wij vroeger tegen de gymleraar ingingen zie je nu terug in de bezieling die er binnen de club heerst. Het dwarse en het eigenzinnige. Ook de binding en de vriendschappelijke sfeer binnen de club is er altijd al geweest.”
Bewezen succesvolle formule
De heren zijn beiden trots wanneer zij kijken naar onze mooie club. Jaap is door zijn carrière in de zeevaart tot 1956 lid geweest en Cees tot 1964, maar zij volgen de club nog steeds met veel interesse. Het geheim van het lange en succesvolle voortbestaan van de club zit hem volgens de heren in het volgende: “Het is mooi om te zien dat er zoveel vrijwilligers actief zijn binnen zo’n grote club. Dit verdient een dikke pluim. De duurzame situatie is natuurlijk ook ontstaan door alle prachtige sponsoren die vertegenwoordigd zijn binnen de club. De gemene deler hierin is plezier met elkaar hebben!”
