14|11
Ondergetekende heeft al zeker zestien jaar geen volleybal meer aangeraakt en heeft het vermogen om een strandbal te missen en een golfbal in het net te slaan. Wat ik wel kan, is jullie een eerlijke en onpartijdige voorbeschouwing bezorgen voor de aankomende wedstrijd. Zaterdag 16 november komen de dames van Topvolleybal Zwolle bij ons op de koffie.
Is het niet een tikkeltje arrogant om je club TOPvolleybal te noemen? Voor een bescheiden baggeraar is het net zo gek als een voetbalclub die zich FC de Kampioenen of TOP Oss zou noemen. Daarnaast is het eeuwig zonde om niet de woordspeling ‘Zwolleyball’ te maken.
In sporthal De Basis zal naar verwachting geen succes voor ze zijn weggelegd. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat de Zwolse coach een op z’n minst ongewone trainingsmethode heeft ontwikkeld. Volgens hem train je reflexen het best door met blote handen in de Zwolse grachten te vissen. Hun libero, die afgelopen week welgeteld drie goudvissen ving (allemaal ontsnapt), is er heilig van overtuigd dat zij nu iedere bal kan vangen. Jammer genoeg vliegen volleyballen iets sneller dan een dooie brasem.
Misschien dacht je dat ze in ieder geval een kans hadden als het op servekracht aankomt? Helaas. De laatste keer dat Zwolle een service trainde, was de bal uiteindelijk ergens in een tuin in Lelystad terechtgekomen, waar hij tot op heden liefdevol wordt opgevoed door een familie eekhoorns. Tegenwoordig staat de serveerder vooral te filosoferen over de aard van het spel en hoe zij eigenlijk liever caviafluisteraar was geworden.
Hoe ver de volleybalsters uit het verre oosten verwijderd zijn van winstkans, laat ik liever over aan de woorden van Zwolle’s grootste dichters: Phreako Rico en Sticky Steez, beter bekend als Opgezwolle: Zwolle, hoeissie nou? Te ver, te ver om de fiets te pakken.
Voorspelling: 3-0 eroverheen.
